παράδεισος (ο): Εν τη αρχαία ελληνική γλώσση, περιφραγμένος τόπος αναψυχής και διασκεδάσεως κατάφυτος και πλήρης αγρίων ζώων. || Εν τη Παλαιά Διαθήκη, τόπος τρυφής, πλήρης θελγήτρων, ον ο Θεός εποίησεν επί της Γης χάριν του ανθρώπου. || Εν τη Καινή Διαθήκη, ο εν τοις Ουρανοίς τόπος, ένθα οι άγιοι, οι άγγελοι και αι ψυχαί των δικαίων απολαύουσι της θέας του Θεού. τεχνητός: ο δια της τέχνης γινόμενος, ο μη φυσικός. Ο λογικώς, ορθολογιστικώς κατασκευασμένος.