Σκοπός αυτής της δομολειτουργικής και επικοινωνιακής Γραμματικής της Νέας Ελληνικής είναι να περιγραφούν συστηματικά οι μορφολογικές και συντακτικές δομές της σύγχρονης γλώσσας, ο τρόπος με τον οποίο οι συντακτικές λειτουργίες και τα λεξιλογικά στοιχεία συντελούν στην οργάνωση του μηνύματος καθώς και η χρήση τους στην επικοινωνία. Οι συγγραφείς της παρούσας γραμματικής επιχειρούν αφενός μεν να αξιοποιήσουν τις κατακτήσεις της σύγχρονης γλωσσικής επιστήμης, αφετέρου δε να καταγράψουν τη σημερινή ελληνική γλώσσα, προβάλλοντας τη δυναμική και τις εξελικτικές της τάσεις. Η γραμματική είναι έτσι γραμμένη ώστε να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του ειδικού (δασκάλου, φιλολόγου, γλωσσολόγου κ.λπ.), αλλά συγχρόνως να είναι εύληπτη και προσιτή στον μη ειδικό αναγνώστη. Πρόκειται για μια άλλη σύλληψη και έναν άλλο προβληματισμό στα θέμτα της ανάλυσης της γλώσσας, που οδηγεί αυτόματα και σε μια διαφορετική διάρθρωση της γραμματικής. Συγκεκριμένα, η παρουσία της ύλης δεν ξεκινά από τις παραδοσιακές κατηγορίες των μερών του λόγου αλλά από έννοιες και λειτουργίες της γλώσσας που είναι βασικές στην επικοινωνία.