[...] Πιστεύω βαθιά ότι το λεύκωμα αυτό Κώστας Σκανδαλίδης πολιτογραφείται "στων ιδεών την πόλη". Στήνει τη γέφυρα λογοτεχνικά ανάμεσα στον Μυριβήλη και τον Ελύτη, όπως οι ίδιοι "οι Καστελοριζιοί έβρισκαν πάντοτε δίαυλο επικοινωνίας με τους απέναντι". Συνδιαλέγεται με το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, σαν θα θέλει να επιβεβαιώσει τους στίχους του T. S. Eliot από τα Τέσσερα κουαρτέτα: "Ο παρών χρόνος κι ο παρελθών βρίσκονται και οι δύο μέσα στο μέλλοντα χρόνο". Η γλώσσα του είναι λαμπικαρισμένη όπως και τα γλυμμένα βότσαλα στην ακρογιαλιά του Χουχλακιάρη με τα τρεις χιλιάδες χρόνια της τριβής τους με το κύμα, όταν παιδιά ψάχναμε ανάμεσά τους τα κοχύλια για να "στολίσουν το φτωχικό κομοδίνο". Όσο για τους πίνακες των τόσο σημαντικών ζωγράφων, αποκτούν έναν πολλαπλασιαστή του ήχου τους μέσα από τις λέξεις του Σκανδαλίδη. Γιατί ταιριάζουν την "αρετή του ανικανοποίητου" με τον "πλούτο του αρκετού". [...] Βασίλης Βασιλικός