Kαι μεγάλωνε γρήγορα ο Δίας. Όπως όλοι οι θεοί. Και περπάτησε αμέσως, χωρίς να μπουσουλήσει σαν παιδόπουλο. Και τότε η Αδράστεια του χάρισε ένα θαυμαστό παιχνίδι: μια σφαίρα από χρυσές στεφάνες, όπου ήταν πλεγμένος φιδωτά ένας κισσός. Όταν την πετούσες ψηλά αυτή τη σφαίρα, χάραζε πέφτοντας ένα φωτεινό αυλάκι όμοιο μ' εκείνο που αφήνει πίσω του ένα πεφταστέρι. Και την πετούσε ο Δίας μέσα στη σπηλιά και έτρεχε για να την πιάσει...