Κάποιο πρωινό του πρώτου καλοκαιρινού μήνα ακούστηκαν φωνές αγανάκτησης: "Ε όχι κι έτσι, φτάνει πια! Πατημασιές στο πάτωμα, πατημασιές στον τοίχο, μα και στο ταβάνι; Πώς να τις καθαρίσω;" Αχ! Αν ήξερε απ΄ την αρχή η κυρία Χλόη τι ήταν και από ποιον αυτές οι πατημασιές, όχι μόνο δε θα φώναζε και δε θα τις καθάριζε, αλλά αντίθετα θα καμάρωνε γι΄ αυτές...