Γεννημένος στη Λαμία τον Αύγουστο του 1905, ο Θανάσης Κλάρας θα πάρει μέρος στις μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις του 1923-1924, θα στρατευθεί στις γραμμές του ΚΚΕ το 1925 και θα υποβληθεί σε φοβερά βασανιστήρια στον πειθαρχικό ουλαμό, στο Καλπάκι. Ο πόλεμος του '40 τον βρίσκει σε μονάδα του Πυροβολικού έξω από τη Θεσσαλονίκη και με την κατάρρευση του μετώπου κατεβαίνει στην Αθήνα. «Εδώ ακριβώς», σημειώνει ο καπετάν-Θωμάς, «ξεπετάγεται ο νέος Θανάσης Κλάρας, ο Άρης Βελουχιώτης, όπως θα μείνει στην ιστορία». Στις σύντομες, αλλά τόσο σημαντικές αναμνήσεις του, ο Λευτέρης Αποστόλου, παρακολουθεί τον «φλογερό νέο της Λαμίας» που εγκαταλείπει την εύπορη οικογένειά του για να μοιραστεί τα βάσανα και τις προσδοκίες του λαού και να βρει, τελικά, τραγικό τέλος στο φαράγγι της Μεσούτνας, τον Ιούνιο του 1945. Αυτός είναι ο Άρης, «ο βουρκωμένος Ιησούς», όπως θα τον περιγράψει σ' ένα σπαρακτικό της ποίημα η Ρίτα Μπούμη-Παπά.