«Μπορείς να μου ζητήσεις όποιο βιβλίο θέλεις» μου είπε ο βιβλιοθηκάριος, ένας πτεροφόρος δαίμονας με θλιμμένα μάτια. «Κι αν δεν το έχεις;» «Όλα τα έχω» απάντησε με καμάρι (σατανικό, φυσικά). «Έχεις, ας πούμε, τον Απολεσθέντα παράδεισο στη διάλεκτο της Μπολόνια; Έχεις τον κατάλογο όλων των βιβλίων στα οποία εμφανίζεται η λέξη "κλεψύδρα"»; «Ακόμα και βιβλία που δεν έχω στην πραγματικότητα, τα έχω δυνάμει. Μπορώ να μεταφράσω τον Milton στα μπολονέζικα και να σου καταστρώσω αυτόν τον κατάλογο στο άψε-σβήσε.» «Κι αν σου ζητούσα ένα βιβλίο που ούτε το έχεις ούτε είσαι ικανός να το φτιάξεις;» επέμεινα. «Αυτό είναι αδύνατον!» «Κι αν δεν είναι...;» «Αν δεν είναι, είσαι ελεύθερος» είπε ο δαίμονας... Όπως ο Δάντης, έτσι και ο ήρωας αυτού του βιβλίου διατρέχει εννέα κύκλους που αντιστοιχούν σε ισάριθμα αμαρτήματα και ποινές, και είναι οργανωμένοι σαν μια αχανής βιβλιοθήκη. Όμως, σ' αυτή τη βιβλιοθήκη-κόλαση υπάρχει μόνο ένας δαίμονας-βιβλιοθηκάριος, και οι κολασμένοι είναι τα ίδια τα βιβλία. Ίσως, πάλι, ο μοναδικός κολασμένος να είναι ο αμήχανος ήρωας (και, μαζί μ' αυτόν, ο αναγνώστης) που βρίσκεται έγκλειστος στην κόλαση, αντιμέτωπος με ένα Διάβολο κατ' εικόνα και ομοίωσή του.