Η Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν η μόνη μεγάλη ευρωπαϊκή μουσουλμανική δύναμη και, για αιώνες, υπήρξε η πλέον σοβαρή απειλή -για την ευρωπαϊκή χριστιανοσύνη. Στην στροφή, όμως του δεκάτου ενάτου αιώνα, δεν ήταν παρά μία θρυμματισμένη δύναμη η οποία, παραδόξως, κατείχε ισχυρή στρατιωτική δύναμη. "Η Καλά Προστατευόμενη Επικράτεια" εξετάζει αυτήν την ανωμαλία, καταδεικνύοντας πως το ύστερο οθωμανικό κράτος επιχείρησε να αδράξει τις προκλήσεις της νεωτερικότητας που τότε άλλαζε τον κόσμο. Ο Selim Deringil ανιχνεύει τις επιδιώξεις του οθωμανικού κράτους για νομιμοποίηση σε πολλές σφαίρες της δημόσιας ζωής: στις κρατικές τελετουργίες, στην εικονογραφία των κτιρίων, στο σύστημα τιμών, στη γλώσσα του διοικητικού μηχανισμού, στην πρωτοεθνική αναδόμηση των ισλαμικών νομικών πρακτικών, στις προσπάθειες του να ενσταλάξει μία οθωμανική πολιτική συνείδηση μέσω ενός εκτεταμένου εκπαιδευτικού συστήματος και στους αγώνες της οθωμανικής ελίτ να παρουσιάσουν μία πολιτισμένη εικόνα στο εξωτερικό. Βασισμένο σε αναξιόπιστες πηγές των Οθωμανικών Αρχείων, "Η καλά προστατευόμενη επικράτεια", αποκαλύπτει τη χαμιτική περίοδο και παρέχει στον αναγνώστη μία μοναδική εικόνα της λειτουργίας των μηχανισμών της ύστερης οθωμανικής περιόδου.