Αν η μετάφραση της ποίησης μπορεί ν' αναζητήσει νόμιμα μια δικαίωση, θα τη βρει ίσως όχι, ή μάλλον όχι με τρόπο πλήρη, στην τελική μορφή του μεταφρασμένου ποιήματος, που θα πάρει το δρόμο της προς κάποιον οσοδήποτε μικρό ή μεγάλο αριθμό βιβλιοθηκών. Επιθυμία του μεταφραστή της ποίησης δεν είναι να κάνει στη γλώσσα του ένα άλλο βιβλίο παράλληλο με εκείνο του ποιητή που μεταφράζει, αλλά να αναγνώσει τρόπον τινά πρακτικά και απόλυτα, ενώπιος ενωπίω, ένα κείμενο που αγαπά εκθέτοντας τον εαυτό του στο ρίσκο μιας γραπτής ανάγνωσης στη γλώσσα που αισθάνεται κατά κάποιον τρόπο δική του. Μεταφράζοντας την ποιητική συλλογή του Paul Celan "Από κατώφλι σε κατώφλι" πιάνω το νήμα από εκεί που το άφησε ο Χρήστος Γ. Λάζος, κλείνοντας την πλούσια σε ερμηνευτική έμπνευση και χρήσιμο πληροφορικό υλικό εισαγωγή της μετάφρασής του της συλλογής του Τσελάν "Του κανενός το ρόδο", η οποία κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις "Άγρα" τον Σεπτέμβριο του 1995. Η μετάφραση αυτή έγινε σε μια εντελώς δική μου ώρα. Και αυτό είναι το στίγμα της. [...] (από το προλογικό σημείωμα της μεταφράστριας)