Η διάλεξη "Ο Χαίντερλιν και η ουσία της ποίησης" δόθηκε στη Ρώμη στις 2 Απριλίου 1936. Πρόκειται για το πρώτο κείμενο του γερμανού φιλοσόφου Μάρτιν Χάιντεγκερ (1889-1976) που αφορά το έργο του μεγάλου ποιητή Φρήντριχ Χαίλντερλιν (1770-1843). Πρόθεση του Heidegger στην πρώτη αυτή προσπάθεια συνομιλίας με τον ποιητή δεν είναι η φιλολογική ανάγνωση και ανάλυση συγκεκριμένων ποιημάτων του ποιητή, στόχος του είναι ο καθορισμός της ουσίας της ποίησης. Στο ερώτημα γιατί ο Χαίλντερλιν και όχι κάποιος άλλος ο Heidegger απαντά: "Ο Χαίλντερλιν δεν επελέγη επειδή το έργο του πραγματώνει, σαν ένα ανάμεσα σε άλλα, τη γενική ουσία της ποίησης, παρά μόνο γιατί η ποίηση του Χαίλντερλιν υποστηρίζεται από την ποιητική επιταγή, να υμνήσει η ίδια την ουσία της ποίησης. Ο Χαίλντερλιν είναι για μας με μια χαρακτηριστική σημασία ο ποιητής του ποιητή. Ως εκ τούτου γι' αυτόν η απόφαση". Η προσπάθεια του Heidegger αποσκοπεί στο να καταστήσει φανερή, ιδιαίτερα σήμερα, την αναγκαιότητα της μεταλλαγής της σχέσεης μας με την Ποίηση και την τέχνη και να προσδώσει στην τέχνη την πρωταρχική της αίγλη, να είναι δηλαδή: Ένας τόπος καθίδρυσης και διαφύλαξης της Αλήθειας. [...]