Ο Ελίας Κανέτι διηγείται τα παιδικά του χρόνια στη Βουλγαρία, την Αγγλία, την Αυστρία, την εφηβεία του στην Ελβετία. Η ισπανική καταγωγή της οικογένειας, το πολύγλωσσο περιβάλλον στη μικρή βουλγαρική πόλη Ρουστσούκ, η πατριαρχική δομή της εβραϊκής οικογένειας, οι πρώτες εντυπώσεις από το σχολείο στο Μάντσεστερ την εποχή της ακμής της βρετανικής αυτοκρατορίας, το ξέσπασμα του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου στη Βιέννη, η πολεμική και μεταπολεμική περίοδος στη δημοκρατική Ζυρίχη, η απώλεια του αγαπημένου πατέρα, η λατρεία για τη μητέρα, τα έντονα συναισθήματα στο δρόμο για την εφηβεία αποτελούν το πλαίσιο μέσα στο οποίο μεγαλώνει το παιδί που έμελλε να γίνει ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς του κόσμου. "Η γλώσσα που δεν κόπηκε" αποτελεί το πρώτο μέρος της αριστουργηματικής αυτοβιογραφικής τριλογίας του Κανέτι και μεταφράζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα.