Η εξάλειψη της φτώχειας, ως απόλυτη προτεραιότητα για την εξασφάλιση ενός πλανήτη με υγιές και αρμονικό περιβάλλον για τους κατοίκους του, όπως προβλεπόταν στην Πέμπτη Αρχή της Διακήρυξης του Ρίο, καταγράφηκε στο Γιοχάνεσμπουργκ ως παγκόσμια κυρίαρχη πολιτική, σε όλες τις διαβουλεύσεις που έλαβαν χώρα τα τελευταία, μετά το Ρίο, δέκα χρόνια. Ακόμα και ο τίτλος της Συνδιάσκεψης του Γιοχάνεσμπουργκ, που εγκαταλείπει τη μονομερή περιβαλλοντική προσέγγιση της Στοκχόλμης [1972], αλλά και του Ρίο [1992], που προσπαθούσε με τη σειρά του και για πρώτη, ουσιαστικά, φορά να συμβιβάσει από την αρχή τις δύο κορυφαίες έννοιες της περιβαλλοντικής προστασίας και της αναπτυξιακής ολοκλήρωσης, προσδίδει στο σημερινό, όπως εξελίχθηκε, πρόβλημα τη σωστή του πλέον διάσταση. Η Συνδιάσκεψη του 2002 για την Αειφόρο Ανάπτυξη υπογραμμίζει από τον τίτλο της και μόνο ότι η παγκόσμια προσπάθεια για την περιβαλλοντική διάσωση του πλανήτη περνά απαραίτητα μέσα από την ορθολογική διαχείριση του περιβάλλοντος, η οποία απαιτεί, με την σειρά της, το σύνολο των προσπαθειών εξασφάλισης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας μέσα από την κατοχύρωση της διαρκούς αναπτυξιακής ολοκλήρωσης στο πλαίσιο της αειφορίας.