Δεκαετία του '70. Η Ιταλία βρίσκεται στο επίκεντρο των εξελίξεων. Ο αναβρασμός είναι διάχυτος σε όλους τους τομείς. Από τους εργασιακούς χώρους μέχρι τα πανεπιστήμια. Το κύμα καταστολής έχει σαν αποτέλεσμα τις πρώτες φυλακίσεις αγωνιστών. Η επαφή πολιτικών και ποινικών κρατουμένων σε επίπεδο αγώνων και διεκδικήσεων μετατρέπει τη φυλακή -για πρώτη φορά τόσο μαζικά- σε επαναστατικό εργαστήρι. Οι έγκλειστοι αρχίζουν να έρχονται σε επαφή με επαναστατικές ιδέες. Οι αγώνες στο εσωτερικό των φυλακών δεν αφήνουν ανεπηρέαστη την κοινωνία. Η αλληλεγγύη που εκφράζεται από αρκετές οργανώσεις ωθεί τους φυλακισμένους, αφ' ενός να πολλαπλασιάσουν τους όρους της σύγκρουσης στο εσωτερικό και αφ' ετέρου να δημιουργήσουν και να προωθήσουν τον αγώνα σε πλαίσια και δεδομένα πρωτοφανή. Σε αυτές τις συνθήκες γεννιούνται μέσα στις φυλακές από ποινικούς κρατούμενους οι "ένοπλοι επαναστατικοί πυρήνες".