Η βία διεισδύει στην καθημερινότητά μας με αυξανόμενη ένταση. Σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από το μεγαλύτερο βαθμό προόδου, η βία ορθώνεται ως αδυσώπητη απειλή. Πώς ορίζουμε όμως τη βία; Ποιος ο ορισμός της και τα περιεχόμενά της; Ποιες οι αιτίες της; Η σύγχυση γύρω από αυτά τα ερωτήματα δεδομένη. Συχνό αποτέλεσμα τα θύματά της να θεωρούνται υπαίτιοί της. Η προσφυγή στην κοινωνική ανθρωπολογία απαραίτητη. Η νέα μελέτη του Σωτήρη Δημητρίου πολύτιμη. Με βάση την προσέγγιση αυτή, που προσφέρει ευρύτερη εποπτεία, η βία διερευνάται ως κοινωνικό φαινόμενο σε συνάρτηση με τις δομές και τους θεσμούς, καθώς και με τις ψυχολογικές και πολιτισμικές εξαρτήσεις της κάθε εποχής. Εξετάζονται οι διάφορες περιπτώσεις της στις ιδιαίτερες ιστορικές και κοινωνικές συνθήκες, κάνοντας γενική αναδρομή από την προϊστορική περίοδο, σύμφωνα με τα στοιχεία που διαθέτει η σημερινή έρευνα. Μέσα από τη συγκριτική ανάλυση του τι θεωρεί βία η κάθε ξεχωριστή κουλτούρα γίνεται προσπάθεια να προσδιοριστούν τα γενικά χαρακτηριστικά της, η διάκριση των βασικών μορφών της, οι σχέσεις κάθε μιας με τους κοινωνικούς όρους και ο διαχωρισμός μεταξύ άμεσης και έμμεσης βίας. Στο συγκεκριμένο έργο εξετάζονται οι διάφορες μορφές βίας από τον κανιβαλισμό ως τη βία των ΜΜΕ, ενώ γίνεται και διάκριση μεταξύ άμεσης και έμμεσης βίας. Η διάκριση αυτή δίνει τη δυνατότητα της συσχέτισης της άμεσης βίας με τη συγκρότηση και αναπαραγωγή των δομών εξουσίας και συμβάλλει στον προβληματισμό της χειραφετητικής προοπτικής αφού αναιρεί προκαταλήψεις για την αιωνιότητα του πολέμου και την καθολικότητα των ενστίκτων βίας. Τα προλεγόμενα του καθηγητή Βασίλη Καρύδη αποκαλυπτικά. Υπογραμμίζουν τη διεπιστημονικότητα του βιβλίου αφού συσχετίζει τις θεματικές του με τις σύγχρονες αντιλήψεις στην εγκληματολογία. Έργο χρήσιμο για κοινωνικούς ανθρωπολόγους, κοινωνιολόγους, ιστορικούς, νομικούς, εγκληματολόγους, αλλά και όσους προβληματίζονται για τη σχέση βίας και σύγχρονης πολιτικής.