Οι μορφές γεννιούνται και παρέρχονται, ακολουθώντας τον κύκλο της ζωής και του θανάτου. Ο θάνατος δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι επιθυμητός ή ανεπιθύμητος. Είναι απλά ένα φυσικό γεγονός. Η συνείδηση παραμένει αιώνια, άφθαρτη. Τούτο το απλό γεγονός, που κρύβεται ως βασική αλήθεια πίσω από όλες τις μεγάλες θρησκείες του κόσμου, συχνά παρερμηνεύθηκε ή ντύθηκε με περίπλοκες ερμηνείες στηριγμένες στην ψυχολογική φοβία της ενσαρκωμένης ύπαρξης για το άγνωστο, αυτό που κρύβεται πίσω από τις Πύλες του θανάτου. Τούτος ο φόβος υπήρξε ανέκαθεν εμπόδιο στη διαδικασία της εξέλιξης. Υπήρξε ανέκαθεν εμπόδιο στη διαδικασία της αυτοπραγμάτωσης. Υπήρξε ανέκαθεν εμπόδιο για μακροπρόθεσμες πολιτιστικές λύσεις και οριοθετήσεις. Η ανθρωπότητα βλέπει κοντόφθαλμα τη ζωή της πάνω στον πλανήτη. Οποιαδήποτε μελέτη, λοιπόν, πραγματεύεται ισορροπημένα το θέμα της αντίπερα όχθης και της αθανασίας της ψυχής, είναι πολύτιμη βοήθεια για την αντικατάσταση της απαισιοδοξίας και της θλίψης με αισιοδοξία και χαρά, της απώλειας του αποχωρισμού με τη διαρκή συνειδητοποίηση της ενότητας και της αγάπης, πριν και μετά τη μεγάλη πύλη.