Ο παρών τόμος περιέχει δώδεκα από τα πιο σημαντικά και αντιπροσωπευτικά αυτοβιογραφικά κομμάτια, σε μια τέτοια διάταξη που ο Έσσε αφηγείται ο ίδιος τη ζωή του με μια περίπου χρονολογική σειρά. Ο αναγνώστης των μυθιστορημάτων του Έσσε, που στρέφεται στα "Αυτοβιογραφικά κείμενά" του, γρήγορα θ' ανακαλύψει ότι η γοητεία των μυθιστορημάτων δε βρίσκεται τόσο στο μυθιστορηματικό τους στοιχείο, όσο στις ποιότητες, που αποτελούν μιαν έκφραση της ίδιας της ζωής του συγγραφέα. Το σχέδιο των νεανικών ετών του Έσσε αποδεικνύεται - περισσότερο απ' ό,τι στον Demian ή στον Siddhartha - ένα παράδειγμα των αποξενωμένων νέων, που, αδυνατώντας να δεχτούν ξεπερασμένες αξίες και μη θέλοντας να ξεπουληθούν στο κατεστημένο, εγκαταλείπουν τη διαρθρωμένη κοινωνία σε αναζήτηση του εαυτού τους. Ωριμότερος ο Έσσε, ασφαλής στις δικές του πίστεις, χωρίς πια να τον ανησυχεί η φρενιώδης επιδίωξη της ατομικότητας, δημιούργησε στη Montagnola τη δική του Κασταλία, και στη μέση της "πραγματικότητας" έζησε στο βασίλειο του πνεύματος, όπου οι αξίες έχουν διατηρηθεί άθικτες και όπου η ζωή συνεχίζεται σύμφωνα με σταθερά, πέρα του χρόνου σχέδια. [...]