[...] Το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας είναι ένα ιδιόρρυθμο Υπουργείο και η διοίκηση του πολιτικού προσωπικού αγγίζει ένα από τα περισσότερο ευαίσθητα θέματα του σύγχρονου ελληνικού κράτους. Πράγματι, στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας βασιλεύει η εντύπωση ότι πρόκειται για Υπουργείο Στρατιωτικών, όταν η άμυνα, είναι απολύτως βέβαιο και πασίγνωστο, δεν αφορά πλέον μόνο τους στρατιωτικούς. Η σύγχρονη εθνική άμυνα δεν είναι υπόθεση πλέον μόνο των ενστόλων, είναι επίσης υπόθεση και του πολιτικού προσωπικού. Ένα σύνολο ανθρώπων και κατηγοριών, με διακεκριμένες αρμοδιότητες, γνώσεις και ικανότητες, τίθενται στην υπηρεσία μιας κοινής υπόθεσης, την άμυνα της πατρίδας. Οι πολιτικοί υπάλληλοι υπηρετούν από τη θέση τους, με τις ειδικευμένες γνώσεις τους, και είναι ζήτημα χρονικής στιγμής και εξέλιξης της αντίληψής μας για την εθνική άμυνα, ποιο μέρος, οι στρατιωτικοί ή οι πολιτικοί υπάλληλοι, είναι το σημαντικότερο τμήμα, αριθμητικά ή ποιοτικά, της εθνικής άμυνας. Είναι ζήτημα εξορθολογισμού του συστήματος να προσλαμβάνονται στο καθένα από τα δύο είδη προσωπικού οι ειδικότητες που κατά την κοινή λογική του ανήκουν. [...] (από τον πρόλογο)