Η Τερέζα έλπιζε να μην κοιμηθεί ούτε εκείνη. Μα όταν ένιωσε το χέρι της Κάρολ να μετακινείται στον ώμο της, ήξερε πως κοιμόταν. Ξημέρωσε. Τα δάχτυλα της Κάρολ της έσφιξαν τα μαλλιά, την φίλησε στα χείλη και η χαρά αναπήδησε μέσα της πάλι, σαν να ήταν αυτό η συνέχεια μόνο της στιγμής, όταν, το προηγούμενο βράδυ, η Κάρολ είχε περάσει σιγά- σιγά το χέρι της κάτω από το λαιμό της. Σ' αγαπώ, ήθελε να της πει πάλι η Τερέζα, κι έπειτα οι λέξεις έσβησαν από την τρεμουλιαστή και τρομακτική ηδονή, που απλωνόταν σε κύματα από τα χείλη της Κάρολ στο λαιμό της, στους ώμους της, και κατέλαβε ξαφνικά όλο της το κορμί. Τα χέρια της αγκάλιαζαν σφιχτά την Κάρολ, και ένιωθε μόνο την Κάρολ και τίποτε άλλο, το χέρι της Κάρολ που γλίστρησε στα πλευρά της, τα μαλλιά της Κάρολ που άγγιζαν τα γυμνά της στήθη, κι έπειτα ακόμα και το σώμα της φάνηκε να χάνεται σε μεγάλους κύκλους, που πηδούσαν όλο και πιο μακριά, εκεί όπου η σκέψη δεν μπορούσε να φτάσει.