Η ανάγκη για τον προσδιορισμό ενός ιδιαίτερου επιστημονικού πεδίου με αντικείμενο τη χωρική ανάπτυξη προκύπτει άμεσα και έμμεσα τόσο από τις επιστημονικές αναζητήσεις όσο και τις προσπάθειες προγραμματικών παρεμβάσεων στην αναπτυξιακή διαδικασία. Στην παρούσα κατάσταση ακαδημαϊκοί, στελέχη της διοίκησης, σύμβουλοι και πολιτικοί βρίσκονται συχνά σε εννοιολογική και μεθοδολογική αμηχανία -αν όχι αδιέξοδο- απέναντι στα σύνθετα προβλήματα της διατύπωσης, εφαρμογής και αξιολόγησης δράσεων που σχετίζονται με τα ζητήματα της χωρικής ανάπτυξης. Η αβεβαιότητα αυτή δεν μπορεί πλέον να καλυφθεί με την παραπομπή στη διεπιστημονικότητα των σχετικών ζητημάτων – που άλλωστε αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό πολλών άλλων επιστημονικών περιοχών και προσεγγίσεων. Η απάντηση που φαίνεται να διαμορφώνεται συλλογικά από την επιστημονική κοινότητα βρίσκεται στην επιλεκτική επεξεργασία και ανάδειξη επιμέρους προσεγγίσεων που εξετάζουν ουσιαστικές πλευρές της χωρικής ανάπτυξης και συμβάλλουν έτσι στη σταδιακή αποσαφήνιση των θεωρητικών και πραγματικών αντικειμένων του ευρύτερου επιστημονικού της πεδίου. Στο πλαίσιο αυτό ο παρόν τόμος περιλαμβάνει δώδεκα συμβολές από ακαδημαϊκούς και επιστήμονες με ενεργό θεωρητικό και πρακτικό ενδιαφέρον και εμπειρία που χωρίς να διεκδικούν πληρότητα, ενημερώνουν ουσιαστικά για τις τρέχουσες εξελίξεις στο πεδίο της χωρικής ανάπτυξης θίγοντας ένα ευρύ φάσμα ζητημάτων θεωρίας και πολιτικής αντλώντας παραδείγματα από την ελληνική και γενικότερα την ευρωπαϊκή εμπειρία.