Αν μένουν κάποιες αξεπέραστες αξίες από τον Νέο Ελληνικό Κινηματογράφο είναι η προσοχή, ο σεβασμός, η προστασία, η ανάδειξη, η σκέψη, στοιχεία με τα οποία κατοχύρωσε την πολυμορφία και τη διαφορετικότητα των δημιουργών του. Ο Κώστας Σφήκας είναι ένας σκηνοθέτης που δοκίμασε, θα έλεγε κανείς στα άκρα, τις ανοχές και τις αντοχές της κινηματογραφικής δημιουργικότητας, στοχάστηκε και μόχθησε για μια άλλη, εντελώς ριζοσπαστική και αποκλίνουσα από το συνήθη αφηγηματικό σινεμά, προσέγγιση του κινηματογραφικού πολιτισμού. Σε άλλες εποχές και σε άλλες συνθήκες θα ήταν ένας απόκληρος. Σ' εκείνες τις εποχές και σ' εκείνες τις συνθήκες αντιμετωπίστηκε σαν μια βεβαίως ακραία αλλά σεβαστή και υπαρκτή τάση, που εμπλούτιζε τους προβληματισμούς για το τι είναι, πώς κατασκευάζεται, πώς διαβάζεται, πώς γίνεται αποδεκτή η κινηματογραφική δημιουργία. [...] (από την εισαγωγή του Μιχάλη Δημόπουλου, διευθυντή του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης)