Συγκεντρώνω σε αυτόν τον τόμο όλα σχεδόν τα ως σήμερα δημοσιευμένα φιλοσοφικά μου κείμενα, που ανήκουν στο χώρο της "αισθητικής", όπως ύστερα από τον Baumgarten συνηθίζουμε να ονομάζουμε τη φιλοσοφία του "καλού". Τόσο στο χώρο της θεωρίας της γνώσης και της μεθοδολογίας των επιστημών, όσο και στο χώρο της πρακτικής φιλοσοφίας, δηλαδή της ηθικής και της πολιτικής, έχω παρουσιάσει, λίγο ή πολύ, περισσότερο συγκροτημένα κείμενα. Η επίδραση σε όλα αυτά του Πλάτωνα, του Κάντ και ορισμένων νεοκαντιανών δασκάλων μου, που δεν υπήρξανε και οι πιο ορθόδοξοι από τους επίγονους του Κάντ, είναι ολοφάνερη. Και δέχομαι ευχαρίστως την μομφή ότι είμαι και εγώ ένας πλατωνίζων νεοκαντιανός, ταπεινός απόγονος όλων αυτών των μεγάλων. Πιστεύω πως αυτοί εκφράζουν ως σήμερα το μονιμότερο, το στερεότερο και το ισχυρότερο ρεύμα της φιλοσοφικής σκέψης. [...] (Από τον πρόλογο του βιβλίου)