Στον κόσμο της νέας χιλιετίας, με τις τεράστιες αλλαγές και τις ραγδαίες τεχνολογικές εξελίξεις, η διεύρυνση της γνώσης και η ταχύτατη, συχνά, απαξίωσή της έχουν οδηγήσει το γνωσιοκεντρικό σχολείο σε αδιέξοδο. Για τον λόγο αυτόν, το σχολείο του μέλλοντος οφείλει, θαρραλέα, να τολμήσει τις αναγκαίες υπερβάσεις από τυποποιημένα προγράμματα και παγιωμένα σχήματα και δομές, λειτουργώντας καταλυτικά για το "νέο" και απαντώντας στις προκλήσεις των καιρών. Η ενίσχυση της κριτικής σκέψης του μαθητή, η καλλιέργεια της δημιουργικής και συνθετικής του ικανότητας, η ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων και θετικών στάσεων απέναντι σε κάθε είδους αξίες, αποτελούν, μεταξύ άλλων, κυρίαρχους στόχους για την εκπαίδευση του μέλλοντος - την εκπαίδευση όπως την οραματίστηκε η "επιτροπή για την Εκπαίδευση στον 21ο αιώνα" (UNESCO), που είναι βασισμένη στους παρακάτω "τέσσερις πυλώνες": - μαθαίνω πώς να μαθαίνω - μαθαίνω πώς να ενεργώ - μαθαίνω πώς να υπάρχω - μαθαίνω πώς να ζω μαζί με τους άλλους. Το σημερινό και το αυριανό σχολείο πρέπει να μη βρίσκεται έξω από τις σύγχρονες και ραγδαίες τεχνολογικές εξελίξεις, αλλά και να μην είναι μακριά από τα ιστορικά του πρότυπα, στηριζόμενο στα μεγάλα ιδεώδη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της ειρήνης και της δημοκρατίας. Μέσα από τα είκοσι τρία θεματικά αντικείμενα του παρόντος έργου, μια πλειάδα εγνωσμένου κύρους επιστημόνων και ακαδημαϊκών προσφέρουν προτάσεις για την οικοδόμηση ενός "νέου" σχολείου, που είναι έτοιμο να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις του μέλλοντος.