Το 1945, ένας Αιγύπτιος χωρικός ξέθαψε μέσα από τη λήθη του χρόνου έναν ρολό παπύρους που αποδείχθηκε ότι ήταν τα ευαγγέλια των Γνωστικών, μιας πρωτοχριστιακής σέκτας που κυνηγήθηκε ανηλεώς από την επίσημη Εκκλησία. Τα ευαγγέλια αυτά δίνουν μια εντελώς διαφορετική εικόνα του Ιησού Χριστού και των διδασκαλιών του απ' αυτήν που γνωρίζουμε από την Καινή Διαθήκη. "Το Κατά Μαριάμ" , το "Κατά Θωμάν", το "Κατά Φίλιππον", το "Πίστις Σοφία", η "Υπόστασις των Αρχόντων", το "Ευαγγέλιον των Αιγυπτίων", και πληθώρα ακόμη γνωστικών ευαγγελίων απαντούν σε ερωτήματα όπως: Πρέπει η Ανάσταση να ερμηνεύεται συμβολικά και όχι κατά γράμμα; Ο Θεός πρέπει να γίνεται αντιληπτός μόνο ως άρρην, ή και ως θήλυ ταυτοχρόνως; Ήταν το μαρτύριο μια αναγκαία μορφή πίστης; Γιατί η ελληνική λέξη "αμαρτία" που σημαίνει κατά κυριολεξία "αποτυχία", κατέληξε να γίνει σημαία του χριστιανισμού; Οι Γνωστικοί ήρθαν σε έντονη αντιπαράθεση με τους Ορθοδόξους, οι οποίοι βγήκαν νικητές από τη σύγκρουση αυτή, και επέβαλαν το δικό τους δόγμα πίστης, σβήνοντας μετά μανίας κάθε ίχνος της γνωστικής Σοφίας... Τα "Γνωστικά Ευαγγέλια" είναι μια μνημειώδης μελέτη πάνω στις επί αιώνες θαμμένες ρίζες του γνήσιου χριστιανισμού, από μία λαμπρή επιστήμονα παγκοσμίου κύρους.