Στις σύγχρονες μεγάλες ανώνυμες εταιρείες διάφορες πλευρές συνεισφέρουν κεφάλαιο, γνώση και εργασία για την αμοιβαία εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους. Οι μέτοχοι συνεισφέρουν κεφάλαιο και συμμετέχουν στα κέρδη της εταιρείας, χωρίς όμως να αναλαμβάνουν την ευθύνη της λειτουργίας της. Τα ανώτερα στελέχη (μάνατζερ) διοικούν την επιχείρηση χωρίς να εισφέρουν τους πόρους. Οι μέτοχοι προσπαθούν να εξασφαλίσουν ότι θα πάρουν πίσω τα χρήματά τους και ότι δεν θα εξαπατηθούν από τους μάνατζερ. Από την άλλη και μεταξύ των μετόχων μπορεί να υπάρχουν κάποιοι με αρκετά μεγάλα μερίδια, που προσπαθούν να ελέγξουν την εταιρεία, να διορίσουν τη διοίκηση της και να καταχραστούν τη θέση τους εις βάρος των μικρομετόχων. Σε αυτή την περίπτωση οι "εξωτερικοί" χρηματοδότες της εταιρείας προσπαθούν να προστατευθούν από τους "εσωτερικούς", δηλαδή τους μάνατζερ και τους μεγάλους μετόχους που έχουν τον έλεγχο της. Τα παραπάνω αποτελούν αντικείμενο της εταιρικής διακυβέρνησης με την οποία ασχολείται η μελέτη αυτή. Παρουσιάζονται διάφορα εργαλεία που χρησιμοποιούνται στην προσπάθεια των "εξωτερικών" χρηματοδοτών να προστατεύσουν τα συμφέροντά τους, όπως τα συμβόλαια αποδοτικότητας, η συγκέντρωση των μετοχών, το διοικητικό συμβούλιο και οι επιτροπές του. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στη νομική προστασία του επενδυτή, η οποία φαίνεται ότι διαφέρει αρκετά μεταξύ των χωρών και ότι έχει μεγάλη σημασία για την ανάπτυξη των κεφαλαιαγορών. Εξετάζονται επίσης νομοθετικές και άλλες πρωτοβουλίες που λήφθηκαν πρόσφατα στην Ελλάδα, ενώ στο τέλος γίνονται και κάποιες προτάσεις από την πλευρά του συγγραφέα για την αντιμετώπιση του προβλήματος της εταιρικής διακυβέρνησης.