"Χτύπα και τρέχα" αποκαλούν κάποιοι περιφρονητικά την παραπάνω λογική και ο χαρακτηρισμός που δίνουν είναι απόλυτα ακριβής. Χτύπα και τρέχα, περίμενε, στήσε ενέδρα, χτύπα ξανά και πάλι τρέξε κι αυτό συνέχεια ώστε ο εχθρός να μην ξεκουράζεται ποτέ. Θα μπορούσε να πει κανείς πως η παραπάνω λογική εμφανίζει κάποια αρνητικά χαρακτηριστικά, μια υποχωρητική διάθεση που αποφεύγει τη μετωπική αντιπαράθεση. Παρ' όλα αυτά, απορρέει από τη γενικότερη στρατηγική αντιμετώπιση του αντάρτικου που σε τελική ανάλυση έχει τον ίδιο στόχο με οποιονδήποτε εμπλέκεται σε ένα πόλεμο: τη συντριβή του εχθρού και τη νίκη.