Μια φωνή από το παρελθόν, που έμεινε για καιρό στην αφάνεια, ένας από τους σπουδαιότερους στοχαστές του προηγούμενου αιώνα (ο σημαντικότερος μελετητής του έργου του Ντοστογιέφσκι), γίνεται ο ίδιος αντικείμενο μελέτης στο βιβλίο αυτό. Ο νοερός διάλογος ανάμεσα στον Μπαχτίν και άλλους θεωρητικούς του πολιτισμού του 20ού αιώνα, ιδίως τους Λούκατς και Γκολντμάν, δεν αποτελεί απλά ένα σπουδαίο συγγραφικό εφεύρημα, αποκαλύπτει στην κυριολεξία τη γοητεία των θέσεων του Μπαχτίν για έναν ατέρμονο διάλογο μέσα στο χρόνο. Δίνει δε την αφορμή για να δοκιμαστεί η εφαρμογή των ιδεών του και σε περιοχές πολιτισμού πέρα από τη γλώσσα και τη λογοτεχνία, όπως η ζωγραφική και ο κινηματογράφος, και μάλιστα σε συνάρτηση με συγκεκριμένα έργα. Η ανεκτίμητη δωρεά του Μπαχτίν σ' έναν αιώνα που είχε βαλθεί να κατεδαφίζει με μανία, με την πράξη και με τη θεωρία του, κάθε νόημα, είναι ακριβώς ότι μας έδειξε ότι το νόημα μπορεί να ξαναγεννηθεί και στα δικά μας χρόνια.