Ένα ιστορικό ντοκουμέντο, που φωτίζει πτυχές της φαινομενολογικής φιλοσοφίας, η οποία εξακολουθεί να προσδιορίζει μεγάλο μέρος της σύγχρονης φιλοσοφικής σκέψης. Τα κείμενα που προτείνονται εδώ ως ορισμοί της φαινομενολογίας αναδεικνύουν την εσωτερική ένταση της σχέσης δύο μεγάλων φιλοσόφων του 20ού αιώνα. Ο Husserl, επιχειρώντας να χαρτογραφήσει και να κάνει προσιτή την εσωτερική διαδρομή του στοχασμού του, ενδιαφέρεται να καταδείξει πως η υπερβατολογική φαινομενολογία του υπερβαίνει τις παραδοσιακές οντολογικές και γνωσιολογικές διαμάχες. Ο Heidegger, από την άλλη, δράττεται της ευκαιρίας για να καταθέσει τους ενδοιασμούς του και να δώσει το στίγμα του δικού του, νεότευκτου τότε, φιλοσοφικού στοχασμού. Τόσο στη συνεισφορά του στην τρίτη εκδοχή, όσο και στα marginalia, αλλά και στην επιστολή του προς τον Husserl, διακρίνουμε την πυρετώδη προσπάθειά του να διακόψει οριστικά τους δεσμούς με την φαινομενολογία του δασκάλου του, αναζητώντας επίμονα τα τεκμήρια που θα την κατατάξουν στην παραδοσιακή μεταφυσική.