Ο άγιος Κύριλλος αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας (378-444) θεωρείται και είναι ο γνήσιος εκφραστής, αλλά και η σφραγίδα της πατερικής παράδοσης. Η συμβολή του στη διαμόρφωση της ορθόδοξης διδασκαλίας που αναφέρεται στην Αειπάρθενο Θεοτόκο είναι τεράστια. Η προσφορά του δε θεωρείται ως παρουσίαση κάποιων καινούργιων θέσεων, αλλά αντίθετα φανερώνεται ως περαιτέρω αποδοχή, επεξεργασία και προώθηση των ορθόδοξων θέσεων. Και σε αυτήν την περίπτωση η παράδοση της Εκκλησίας, θερμός θιασώτης της οποίας αποδεικνύεται ο Κύριλλος, φανερώνει τον ερμηνευτικό και συμπληρωματικό χαρακτήρα της, καθώς και την ουσιαστική σχέση της με την Εκκλησία της Αποκάλυψης και την Αποκάλυψη της Εκκλησίας. Για τον λόγο αυτό η πίστη του αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας, αναφορικά με τη μακαρία Παρθένο, είναι αυτή που παρέδωσαν στην Εκκλησία "οι απαρχής αυτόπται και υπηρέται γενόμενοι του λόγου, και των θείων ημών μυστηρίων ιερουργοί, και ταμίαι γνήσιοι" καθώς και οι πριν από αυτόν Πατέρες της Εκκλησίας, που αποτελούν για τον Κύριλλο το κριτήριο της αυθεντικότητας των γραπτών του. Την ορθότητα της διδασκαλίας και των συγγραμμάτων του αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας απέδειξε η Γ΄ Οικουμενική Σύνοδος, στην Έφεσο το 431 και επισφράγισαν οι μετέπειτα Οικουμενικές Σύνοδοι. Έτσι για μια ακόμη φορά στην ορθόδοξη Εκκλησία η βιωματική εμπειρία της αποκτά τη δογματική κατοχύρωσή της.