Η θυσία της Πολυξένης. Στο Α΄ μέρος της "Εκάβης" (1-657) ο Ευριπίδης δραματοποιεί τη θυσία της Πολυξένης στον τάφο του Αχιλλέα. Ο νεκρός ήρωας σταμάτησε στη Θρακική Χερσόνησο τον γυρισμό των Αχαιών κι απαίτησε να τιμήσουν το μνήμα του με τη θυσία της Πολυξένης, της κόρης του Πριάμου και της Εκάβης. Η Πολυξένη δεν αναφέρεται στον Όμηρο, τη συναντούμε όμως στην επική, λυρική και τραγική ποιητική παράδοση πριν από τον Ευρυπίδη. Καμιά ωστόσο από τις υπάρχουσες πηγές δεν διασώζει και τα τέσσερα στοιχεία που βρίσκομε στον Ευριπίδη, δηλαδή την αναφορά στο είδωλο του Αχιλλέα, το αίτημά του να θυσιαστεί η νέα στον τάφο του, την αναστολή του απόπλου των Αχαιών και την ίδια τη θυσία. Εκτός από το αίτημα της θυσίας, τα άλλα στοιχεία απαντούν μεμονωμένα στις πηγές μας. Έτσι η θυσία της Πολυξένης μαρτυρείται πρώτη φορά στην "Ιλίου Πέρσιν" του Αρκτίνου (επιτομή Πρόκλου): "έπειτα εμπρήσαντες την πόλιν Πολυξένην σφαγιάζουσιν (οι Έλληνες) επί τον του Αχιλλέως τάφον" (EGF, σ. 62, 35-36, Davies). Από τη γενική αυτή αναφορά δεν είναι δυνατό να εξαχθεί αν ο Αχιλλέας είχε απαιτήσει το θύμα, ή ποιος και πότε πραγματοποίησε τη θυσία. [...] (από την εισαγωγή του βιβλίου)