Η πολιτική της νομιμοφανούς βίας του Μάριο Λάγκο, με τα διάφορα διατάγματα, καλύπτει όλο το φάσμα της ζωής των κατοίκων. Θέλει να μετρήσει τις δυνάμεις που διαθέτει και με τρόπο πραγματικά αξιοθαύμαστο θέτει σε ισχύ, στην αρχή σε όχι τακτά χρονικά διαστήματα, το "ντεγκρέτο", που τις περισσόρες φορές περνά απαρατήρητο. Όταν όμως αρχίζουν να δημοσιεύονται τα διάφορα νομοθετήματα με ταχύτητα που δεν μπορούσε πλέον κανείς να παρακολουθήσεικα να θιγούν τα διάφορα προνόμια των νησιωτών που κατέκτησαν με αγώνες, τότε γίνεται πια γνωστό που αποβλέπει αυτή η πολιτική. Απόβλέπει στην οδηγία ότι καθετί ελληνικό με τελικό σκοπό την αφελληνιστική προσπάθεια που άρχισε από την πρώτη μέρα της αφίξεώς του στα Δωδεκάνησα. Έτσι διαμορφώνεται η πολιτική του Μάριο Λάγκο, η πιο σκληρή κια απάνθρωπη που αν συνεχιζόταν μοιραία θα είχε φοβερά αποτελέσματα για τον δωδεκανησιακό Ελληνισμό. Με την πολιτική του Τζέζαρε Μαρία Ντε Βέκκι κόμη ντι Βαλ Τζισμόν της φασιστοποίησης των πάντων, ο αντίπαλος είναι ορατός, τον γνωρίζεις γιατί η αντίδρασή του είναι βίαιη, σκληρή, άτεγκτη χωρίς να κρατά τα προσχήματα. Θέλει να "ανυψώσει το επίπεδο ζωής" των κατοίκων αν είναι δυνατόν σε μια νύχτα και να επιτύχει μέσα σε λίγες στιγμές εκεί που απέτυχε ο προκάτοχός του...