Η Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη του Λουξεμβούργου απετέλεσε ιστορικό γεγονός με ύψιστη οικονομική, κοινωνική και πολιτική σημασία τόσο για την Ευρωπαϊκή Κοινότητα ως ενιαία οντότητα όσο και για τα επιμέρους κράτη-μέλη που την απαρτίζουν. Ορίζει ρητά ως χρονικό όριο το τέλος του 1992 για την ολοκλήρωση της ενιαίας εσωτερικής αγοράς των 320 εκατ. καταναλωτών και παραγωγών, με πλήρη κατάργηση των εσωτερικών συνόρων και τελείως ελεύθερη μετακίνηση προσώπων, κεφαλαίων, εμπορευμάτων και υπηρεσιών στο εσωτερικό της. Με ευρύτερη κοινωνική και πολιτική συναίνεση η χώρα μας αποφάσισε να συμπορευθεί με τους λοιπούς εταίρους στη προοπτική του '92. Η απόφαση αυτή υπήρξε κατ' αρχήν ορθή και δικαιολογημένη. Όπως διδάσκουν η οικονομική θεωρία και η διεθνής πρακτική εμπειρία, είναι τεράστια τα δυνητικά οφέλη που απορρέουν από τη συμμετοχή και τη συναλλαγή μιας χώρας σε μεγάλες ανταγωνιστικές αγορές. Πηγάζουν δε από τις προοπτικές που διανοίγονται και τις ευκαιρίες που δημιουργούνται από τρεις κυρίως παράγοντες. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)