Πιστεύω πως οι μαντινάδες, οι αφιερώσεις, ο πρόλογος και ο επίλογος του βιβλίου μου ετούτου, είναι ένας ακόμα ρούκουνας φορτωμένος Κρήτη, Αγάπη, Παράδοση και Ελπίδα που έχουν τη δύναμη να κατρακυλήσουν βουνά και βράχους. Είναι οι μαντινάδες αυτές οι πανύψηλες βελανιδιές που όσοι κι αν προσπάθησαν, όσοι κι αν θέλησαν δεν τα κατάφεραν να τις ξεφλουδίσουν. Είναι η μαντινάδα η αθάνατη και ακούραστη ανυφαντού που όλοι εμείς λίγο πολύ καλαμίσαμε με την δική της ανέμη. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)