Την ποίηση της Emily Dickinson χαρακτηρίζει μια απέριττη, ελλειπτική γλώσσα μέσα από ένα συμπυκνωμένο, αποσπασματικό στίχο. Η ποιήτρια δεν χρειάζεται πολλούς στίχους για να πει αυτό που θέλει. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα 1333 από τα 1789 ποιήματά της -σύμφωνα με την δεύτερη Variorum edition (R. W. Franklin, 1998)- είναι με δώδεκα το πολύ στίχους. Ακόμη και στην ακμή της πιο δημιουργικής της περιόδου (1862-1865) η ποιήτρια κατέφευγε περισσότερο σε ολιγόστιχες φόρμες: τα 546 από τα 849 ποιήματά εκείνων των ετών είναι μέχρι δώδεκα στίχους. Από αυτά τα ολιγόστιχα, επελέγησαν 147 ποιήματα και συγκεντρώθηκαν σ' αυτήν την μικρού σχήματος έκδοση. Τα πιο πολλά έχουν ήδη συμπεριληφθεί στις προηγούμενες δυο "μεγάλες" εκδόσεις ποιημάτων της, και μόνον τα 28 εμφανίζονται για πρώτη φορά εδώ. Ο σκοπός αυτής της έκδοσης είναι διπλός: -πρώτα να προσπαθήσει να ευρύνει τον κύκλο των φίλων της Ντικινσόνιας ποίησης, παρουσιάζοντας ποιητικά ερεθίσματα που ίσως ανοίξουν το δρόμο σε όλο το έργο της ποιήτριας, -και μετά, να υπάρχει και μια δίγλωσση (με το πρωτότυπο κείμενο) έκδοση, πιο χρηστική, σε σχήμα και σε μέγεθος.