"Τα σήμαντρα". Έρχομαι από τις γειτονιές των άστρων/ κατεβαίνω στην αγορά των πραματευτάδων/ στα χέρια μου βιολί ανθίζει./ Το λυκόφως σβήνει/ του σήμαντρου τον ήχο/ στον συναγερμό του φθινοπώρου./ Η νιότη στροβιλίζεται/ στα ξεχασμένα σκιάχτρα του κήπου μου./ Υπάρχω και μετά το ναυάγιο/ στο λίγο του θανάτου. (από τη σελ. 25 του βιβλίου)