Μια προσέγγιση του Δημοτικού Σχολείου και της λειτουργίας του στο εκπαιδευτικό μας σύστημα επικεντρώνεται μοιραία στο δάσκαλο. Σε μια περίοδο μεταβατική, όπου στο Δημοτικό Σχολείο συνυπάρχει η ελληνοχριστιανική παράδοση με τα εκσυγχρονιστικά συστήματα -με την ίδια όμως ρευστότητα στόχων και μέσων που συναντάμε και στους άλλους τομείς κοινωνικής δράσης-, το βιβλίο αυτό, βασισμένο σε τεκμηριωμένη εμπειρική έρευνα και την ανάλυση των αφηγήσεων των δασκάλων, διερευνά τη συνειδητή ή ασυνείδητη διαδικασία με την οποία ο δάσκαλος πραγματοποιεί ή επιχειρεί να ακυρώσει την επιλεκτική λειτουργία του σχολείου. Στο πρώτο μέρος του βιβλίου εξετάζεται η καθημερινή του δράση σε όλες τις παραμέτρους, όπως εκδηλώνεται προς τους μαθητές του, τους γονείς, τους προϊσταμένους του, τους συναδέλφους του. Στο δεύτερο μέρος, αναλύεται πώς η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του 1984 αποκάλυψε στους δασκάλους την ανάγκη αναπροσδιορισμού της ταυτότητάς τους και της γνωστικής τους προπαρασκευής. "Οι δάσκαλοι του δημοτικού σχολείου" δείχνουν με τα ίδια τους τα λόγια μέσα από ποιες διαδικασίες οραματίζονται την λειτουργική τους ένταξη σ' ένα σχολείο του οποίου θα είναι οι ίδιοι συνειδητοί εκφραστές.