Ακούγοντας τις αντιλήψεις του Λένιν σ' ό,τι αφορούσε την "Εργατική Αντιπολίτευση", ο Σλιάπνικωφ φώναξε στο τέλος του 10ου Συνεδρίου του κόμματος: "Σε όλη μου τη ζωή και στα είκοσι χρόνια που βρίσκομαι μέσα στο κόμμα, ποτέ μου δεν είδα και ποτέ μου δεν άκουσα τίποτε πιο δημαγωγικό και πιο πρόστυχο". Αυτά τα λόγια του Σλιάπνικωφ μοιάζουν με τα λόγια του Τόμας Μύντσερ, ο οποίος είχε αποκαλέσει τον Λούθηρο "Doctor Lugner" (ο δόκτορ ψεύτης), ύστερα από τα φυλλάδια που ο Λούθηρος είχε γράψει για να υπερασπίσει τους προτεστάντες πρίγκηπες εναντίον των προτεσταντών χωρικών... Το κελλί ήταν σκοτεινό, είχε ήδη νυχτώσει. Τα Ουράλια και η στέππα είχαν βυθιστεί σ' έναν απαίσιο ύπνο. Κι' εγώ πονούσα κι' η καρδιά μου ήταν βαριά. Για έξη μήνες μου ήταν αδύνατο να ανοίξω το στόμα μου, να διαβάσω ή να γράψω οτιδήποτε. Τόσο ήμουν απορροφημένος και τόσο υπέφερα που χωριζόμουνα για πάντα από την παράδοση του Λένιν. (Άντον Κλίγκα). H CNT και γενικά ο αναρχικός τύπος πλημμύρισαν από άρθρα που ήταν λυρικοί παιάνες προς τους Μπολσεβίκους, που τους έβλεπαν σαν επαναστάτες ήρωες. Ελάχιστοι τόλμησαν να αναφερθούν στις εξουσιαστικές ρίζες των Μπολσεβίκων και να κρατήσουν απόσταση από το καινούργιο κομμουνιστικό κράτος... Αλλά, όπως τονίζει ο Γιοζέπ Τέρμες, "αυτοί ήταν μερικές σταγόνες νερού μέσα στη θάλασσα του αναρχικού και του αναρχοσυνδικαλιστικού ενθουσιασμού για την επανάσταση των σοβιέτ"... [...]