Αγαπητέ αναγνώστη, Όπως οι χειραψίες, τα κατοικίδια ζώα ή τα ωμά καρότα, έτσι και πολλά άλλα πράγματα είναι καλύτερο να μην είναι "ολισθηρά". Δυστυχώς, σε αυτό τον ατυχή τόμο, πολύ φοβάμαι πως η Βάιολετ, ο Κλάους και η Σάνι Μποντλέρ γλιστράνε πολύ περισσότερο απ' όσο θα τους άξιζε κατά τη διάρκεια αυτού του βασανιστικού ταξιδιού, ώστε να ανέβουν -αλλά και να κατέβουν- μια παράξενη και θλιβερή οροσειρά. Προκειμένου να σε γλιτώσω από περαιτέρω αποστροφή, καλό θα ήταν να μην αναφέρω καμιά από τις δυσάρεστες λεπτομέρειες αυτής της ιστορίας και κυρίως ένα μυστικό μήνυμα, ένα τόμποκαν, ένα σμήνος από χιονοσκνίπες, ένα δολοπλόκο εγκληματία, μια ομάδα νέων, μια σκεπαστή κατσαρόλα και έναν ανέλπιστο επιζώντα μιας τρομερής πυρκαγιάς. Δυστυχώς, έχω αφιερώσει τη ζωή μου στην έρευνα και την καταγραφή της θλιβερής ιστορίας των τριών ορφανών Μποντλέρ. Εσύ δεν έχεις κανένα λόγο να αφιερώσεις τη ζωή σου σε τέτοια πράγματα και καλύτερα θα ήταν να αφήσεις αυτό το ολισθηρό βιβλίο να σου γλιστρήσει από τα χέρια και να πέσει στον πιο κοντινό κάδο σκουπιδιών ή σε κάποιο βαθύ χαντάκι. Με εκτίμηση, Lemony Snichet