Στην "Οδύσσεια" η Πηνελόπη -γυναίκα του Οδυσσέα και εξαδέλφη της Ωραίας Ελένης- παρουσιάζεται σαν υπόδειγμα πιστής συζύγου. Όταν φεύγει ο Οδυσσέας για την Τροία, μένει μόνη είκοσι χρόνια και καταφέρνει να διατηρήσει το βασίλειο της Ιθάκης, ν' αναθρέψει το γιο της και να κρατήσει σε απόσταση τους Μνηστήρες. Όταν γυρίζει ο Οδυσσέας στην Ιθάκη, σκοτώνει τους Μνηστήρες και -περιέργως- δώδεκα θεραπαινίδες της Πηνελόπης. Η Άτγουντ ξαναδιηγείται την ιστορία και αναθέτει την αφήγηση στην Πηνελόπη και στις δώδεκα θεραπαινίδες της, και ρωτάει: "Τι οδήγησε στον απαγχονισμό των θεραπαινίδων και τι είχε πραγματικά στο μυαλό της η Πηνελόπη;" Σ' αυτόν τον εκπληκτικό και με χιουμοριστικό τρόπο ξαναειπωμένο μύθο, η γνωστή ιστορία δίνεται από τη συγγραφέα με σοφία και συμπόνια. Με γνώση και δυναμισμό, ξετυλίγοντας το αφηγηματικό και ποιητικό της ταλέντο, η Άτγουντ δίνει στην Πηνελόπη καινούργια ζωή και οντότητα, και προσπαθεί ν' απαντήσει σ' ένα αρχαίο μυστήριο.