Από μικρός μου άρεσε να χώνωμαι κάτω από το πάπλωμα. Ν' ακούω τους άλλους να μιλούν κρατώντας την ανάσα μου. Να κλέβω τις διαδρομές τους, να γίνομαι "αυτοί", να παίζω τους ρόλους τους, να γράφω σε πρώτο πρόσωπο τις ιστορίες τους. Ίσως γιατί η δική μου δεν έχει τίποτα σπουδαίο. Κλέβω στιγμές. Νομίζω μία μέρα θα με συλλάβουν. Για στιγμοκλοπή. Όσα διαβάσετε, δεν είναι βιογραφικά. Είναι κείμενα που παρέδωσα ως επαγγελματίας γραφιάς στην εφημερίδα και το περιοδικό... χρόνια πριν. Ευτυχώς τα "αφεντικά" μου δεν με διαβάζουν. Ευτυχώς που ακόμα ζω κάτω από το πάπλωμα. Εκεί είναι ο κόσμος μου, η θάλασσά μου, τα ταξίδια μου. Κάτω από αυτό άκουσα και έγραψα· δεν έζησα, αλλά φαντάστηκα. Κάποια στιγμή μάζεψα τις στιγμές και πρόσεξα ότι δένουν. Ήταν εκεί λίγο πριν την αλλαγή του αιώνα. Περίμενα να περάσουν, επειδή όμως άλλαξε ο αιώνας αλλά όχι εγώ, είπα να εκτεθώ. Όποιος βρεί εδώ μέσα την ζωή του, είμαι έτοιμος να υποστώ τις συνέπειες. (Πρόλογος)