Η διοίκηση ως επιστήμη ξεκίνησε στην Ελλάδα γύρω στο 400 π.Χ. από τον Ξενοφώντα (περίπου 431-355 π.Χ.). Ο Ξενοφών στα βιβλία του (στον "Οικονομικό", που αναφέρεται στη διαχείριση της ιδιωτικής περιουσίας, στο Περί Προσόδων, που αναφέρεται στη διαχείριση της δημόσιας περιουσίας, αλλά και στα Απομνημονεύματα, που αναφέρονται σε διαλόγους του Σωκράτη) παρουσιάζει, για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας, σημαντικές και προκλητικά επίκαιρες σκέψεις πάνω στο αντικείμενο της Διοίκησης. Ο Ξενοφών αναφέρεται σχεδόν αποκλειστικά στη διοίκηση του ανθρώπινου παράγοντα και υπαινίσσεται πολλές βασικές αρχές της σύγχρονης εποχής: το καλόν της εργασίας και της επιμέλειας, το κακόν της αεργίας και της αμέλειας, την επιδοκιμασία και την ανταμοιβή των εργατικών και επιμελών, την αποδοκιμασία και την τιμωρία των φυγόπονων και αμελών, την οικουμενική εφαρμογή των μεθόδων Διοίκησης, τη δυνατότητα διδαχής τους, το διαχωρισμό ιδιοκτησίας και διοίκησης, την επιλογή στελεχών βάσει περιγραφής καθηκόντων, τη δυνατότητα προδιαγραφής του διοικητικού έργου και των διοικητικών ικανοτήτων, την υπαγωγή των διοικητικών πράξεων στις επιταγές της ηθικής, και άλλες.