Κατά την τελευταία περίοδο της ζωής του, και ιδίως μετά το 1972, ο G. Devereux αφιερώνεται στη μελέτη της ελληνικής μυθολογίας και στην ψυχαναλυτική ερμηνεία της αρχαίας ιστορίας. Με πρωτότυπο τρόπο κατέδειξε πόσες δυνατότητες υπάρχουν να εφαρμοσθεί η ψυχανάλυση στη μελέτη της ιστορίας. Στο βιβλίο "Γυναίκα και μύθος" ο G. Devereux αναλύει μια σειρά ελληνικών μύθων που αφορούν το φύλο, την απαγόρευση της αιμομιξίας, τις περιπέτειες των θεαινών. Υποστηρίζει ότι οι μύθοι φανερώνουν πως καθετί ανθρώπινο, από τη νηπιακή ηλικία, υπόκειται στο μητριαρχικό καθεστώς που αποτελεί στην πραγματικότητα "το οικογενειακό ιστορικό του νευρωτικού". Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια πρωτότυπη ερμηνεία της δυσεξιχνίαστης δύναμης του έρωτα και της σεξουαλικής πραγμάτωσής του. Επιφυλάσσει εξέχουσα θέση στη γυναίκα, παράλληλα όμως επισείει τον κίνδυνο δημιουργίας ενός "άφυλου φύλου" στην περίπτωση πλήρους επικράτησής της.