Οπως γράφουν οι ίδιοι οι δημιουργοί, αυτή η περιπέτεια παρουσιάζει τον χαλίφη Ιζνογκούντ να θέλει να κάνει μια καλή πράξη. Κάτι τέτοιο φυσικά για τον Ιζνογκούντ είναι απίθανο και γι' αυτό το πρώτο επεισόδιο μας ονομάζετε "Παραμύθι". Παραμύθι όμως χωρίς νεράιδες δεν γίνεται. Φανταστείτε τώρα, κάποια από τις νεράιδες να ήταν ο "κουμπούρας" της τάξης της. Ε, βρε γέλια...Μέχρι και το τζίνι του καθρέπτη, ο Κατοπτράχ θα δακρύσει από τα γέλια... Που στον κόσμο του όλα συμβαίνουν ανάποδα. Και επιτέλους, ο Ιζνογκούντ παρακαλά τα Μ.Α.Χ. (Μονάδες Αποκαταστάσεως Χαλιφάτου) να μην εξορμήσουν στους συμπαθητικούς νεαρούς, το μέλλον της χώρας. Με αποτέλεσμα ο λαός να βροντοφωνάζει σύσσωμος : "Ζήτω ο μεγάλος βεζίρης, κάτω ο μεγάλος χαλίφης". Ομως ο καυμένος Ιζνογκούντ έχει ξεχάσει την καθολικότητα των μαθηματικών , και αγνοεί ότι "πλην επί πλην κάνει σύν" ακόμα και σ' αυτόν τον παράδοξο, αντεστραμμένο κόσμο. Τελικά, οι μαγικοί καθρέπτες, οι μαγικοί μιναρέδες και τα μαγικά κρεβάτια δεν έχουν ουδεμία σχέση μ' αυτά που πρέπει να χαζεύει κάποιος προκειμένου να προκόψει στη ζωή του, και πάντως όχι στις βιτρίνες. Καυμένε Μπλιάχ Χαχάτ...