Γιατί; "Γιατί δεν μπορούμε να αφήσουμε τα παιδιά ήσυχα; Τα παιδιά δεν ξέρουν τίποτε για τις προκαταλήψεις ή τα στερεότυπα. Δεν προσέχουν το χρώμα των ανθρώπων. Εάν τα αφήσουμε μόνα τους να παίζουν μεταξύ τους, τότε όλα πάνε μια χαρά". Αυτό ισχυρίζονται πολλοί γονείς και παιδαγωγοί που ασχολούνται με την προσχολική ηλικία. Πολλοί ενήλικοι υποθέτουν ότι τα παιδιά δεν επηρεάζονται από τις προκαταλήψεις που υπάρχουν στην κοινωνία. Ωστόσο όλα όσα γνωρίζουμε για τον τρόπο με τον οποίο τα παιδιά αναπτύσσουν την ταυτότητά τους και τη στάση τους απέναντι σε γεγονότα και καταστάσεις, μας κάνουν να αμφισβητούμε την παραπάνω καθησυχαστική θέση. [...] Επειδή δυστυχώς τα παιδιά βομβαρδίζονται με μεροληπτικά και στερεοτυπικά μηνύματα από το περιβάλλον (οικογενειακό, κοινωνικό, ΜΜΕ), δεν αρκεί απλώς και μόνο να καθιερωθεί μέσα στο σπίτι ή στην τάξη ένα κλίμα ισοτιμίας και πολυφωνίας που θα καλλιεργεί το σεβασμό του "άλλου". Είναι απαραίτητο οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να ακολουθήσουν συγκεκριμένες στρατηγικές που θα έχουν στόχο την καταπολέμηση των ήδη υιοθετημένων από το παιδί προκαταλήψεων, οι οποίες είτε το βάζουν στη θέση του θύματος είτε σε αυτήν του θύτη. Το βιβλίο αυτό περιγράφει μια σειρά στρατηγικών και πολύ συγκεκριμένων δραστηριοτήτων για παιδιά προσχολικής ηλικίας, εξηγώντας κάθε φορά πού πρέπει να εστιάσουν την προσοχή του οι ενήλικοι. Μέσα από απτά παραδείγματα συγγραφέας εξηγεί σαφέστατα τη διαφορά της προσέγγισης για την καταπολέμηση των προκαταλήψεων από την πολυπολιτισμική προσέγγιση που θεωρείται ως "τουριστική" αντιμετώπιση του ζητήματος του σεβασμού της ποικιλομορφίας αφού εστιάζει σε εξωτικές πλευρές των πολιτισμών (γιορτές, μαγειρική) συγκαλύπτοντας και αναπαράγοντας τις άνισες σχέσεις εξουσίας μεταξύ των πολιτισμών. Επίσης στο βιβλίο γίνεται πολύ ξεκάθαρη η διαφοροποίηση σε σχέση με τη διαπολιτισμική προσέγγιση η οποία περιορίζεται σε θέματα πολιτισμικών διαφορών. [...] (από τον πρόλογο, Αναστασία Χατζηστεφάνου - Βαφέα)