Ο άνθρωπος, αιώνιος έφηβος της αναζήτησης κι εκστατικός ταξιδευτής στον "χώρο τον Ελληνικό" ακολουθεί τον αθέατο οδηγό αφυπνισμένης διαίσθησης, κι αναζητά στα απόκρυφα και στα ανερμήνευτα την ομορφιά και το βάθος, που βρίσκονται σε λευκά περιστύλια, σε ναούς βυζαντινούς και σ' ένα όστρακο πελαγίσιο. Και τούτος, ο "Μικρός Θεός" αναγνωρίζει, στη μοναξιά της ύπαρξής του, το κάλος, τη γαλήνη και τη μεγάλη αγάπη που υπάρχει για όλους όσους κοιτάζουν σε "Απολλώνια Πελάγη".