[...] Στη μακραίωνη και κοπιώδη διαβίωσή του πάνω στη Γη, ο άνθρωπος βρισκόταν συνέχεια κάτω από την επίδραση της ισχυρής ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας του Ήλιου (υπέρυθρη-ορατή-υπεριώδης), της αραιής κοσμικής ακτινοβολίας, η οποία έρχεται από το διάστημα, και της ραδιενέργειας (κυρίως ακτίνες γ), η οποία προερχόταν από τα ραδιενεργά κοιτάσματα, τα οποία υπήρχαν και σήμερα ακόμα υπάρχουν μέσα στο υπέδαφος της Γης. Όλες αυτές οι ακτινοβολίες, οι οποίες συνέχεια επιδρούσαν και επιδρούν στον άνθρωπο, ήταν φυσικές ακτινοβολίες, οι οποίες βέβαια είχαν διάφορες βιολογικές επιπτώσεις στην υγεία του και σε συνδυασμό με άλλους παράγοντες (π.χ. περιβαλλοντικούς, ψυχολογικούς, διατροφικούς κ.λπ.) έθεταν σε κάθε άτομο ένα ανώτατο όριο ζωής. Όμως, ένα από τα τεχνολογικά δημιουργήματα του ανθρώπου είναι και η παραγωγή τεχνητών ηλεκρομαγνητικών κυμάτων (τεχνητές ηλεκτρομαγνητικές ακτινοβολίες). Οι τηλεπικοινωνίες, η μεταφορά ενέργειας και οι πάρα πολλές βιομηχανικές και ιατρικές εφαρμογές, η πυρηνική ενέργεια, κάνουν ευρεία χρήση και εκπομπή τεχνητών ηλεκτρομαγνητικών ακτινοβολιών. [...] (Γεώργιος Μ. Χουτζαίος, από τον πρόλογο)