Η έννοια, η υφή, η κατεύθυνση και οι επιδιώξεις της εκπαιδευτικής πορείας του ανθρώπου έχουν απασχολήσει από αρχαιοτάτων χρόνων της ανθρωπότητα. Ως επίκεντρο φιλοσοφικών, ηθικών, θρησκευτικών, επιστημονικών, κοινωνικών, πολιτικών -και όχι μόνο- προβληματισμών το γενικότερο θέμα της γνώσης και της δυνατότητας αποκτήσεώς της, απετέλεσε και αποτελεί μία από τις πιο ευαίσθητες περιοχές στόχων, φιλοδοξιών, προσδοκιών και δικαιωμάτων του κοινωνικοποιημένου ατόμου. Η ιστορική κοινωνικοοικονομική πραγματικότητα της μοντέρνας κοινωνίας, με τον τρόπο που αναπτύσσεται, εφαρμόζεται και βιώνεται έχει καταστήσει το θέμα της εκπαίδευσης ως την (συνειδητοποιημένη ή μη) επιτομή προσωπικών, διαπροσωπικών και κοινωνικών καταξιώσεων ή/και απαξιώσεων του ατόμου σε όλα τα επίπεδα της υπάρξεώς του. Ιδιαίτερα στην νεοελληνική κοινωνία το εκπαιδευτικό φαινόμενο έχει λάβει τόσο μεγάλες διαστάσεις και προεκτάσεις ώστε να διέπεται από συγχύσεις, παρανοήσεις, παρεξηγήσεις, καταχρήσεις και κακοποιήσεις οι οποίες αποπροσανατολίζουν τόσο την κοινή γνώμη όσο και τα μεμονωμένα άτομα (γονείς και παιδιά, διδάσκοντες και διδασκόμενους) τα οποία ενεπλέκονται σε όλη την εκπαιδευτική διαδικασία. Ο στόχος του παρόντος βιβλίου είναι να στρέψει την προσοχή σε κάποιες από τις διαστάσεις του όλου εκπαιδευτικού θέματος οι οποίες δεν είναι τουλάχιστον αυτόματα αντιληπτές, ορατές ή κατανοητές στον συνειδητοποιημένο ενήλικο πολίτη (διδάσκοντα, γονέα ή εκπαιδευτικό) και οι οποίες είναι απαραίτητα σημαντικές ώστε να υπάρξει καθολική μεγιστοποίηση των ευεργετημάτων της εκπαιδευτικής διαδικασίας.