Το βιβλίο αυτό υπενθυμίζει την ανάγκη επανασύνδεσης φεμινισμού και πολιτικής όχι μόνο σε θεωρητικό αλλά και σε πρακτικό, εμπειρικό επίπεδο. Υιοθετεί μια φεμινιστική οπτική μέσα από την οποία εξετάζει την περίπτωση των εκλεγμένων γυναικών συμβούλων στους δήμους και τις κοινότητες της πόλης της Θεσσαλονίκης κατά τις δημοτικές εκλογές του 2002. Διερευνώνται ο βαθμός και οι τρόποι της πολιτικής συμμετοχής, τα επιχειρήματα γύρω από τη θέσπιση των εκλογικών ποσοστώσεων για τα φύλα, η ρητορική κατασκευή πολιτικών ταυτοτήτων που σχετίζονται με το φύλο, καθώς και η ρευστότητα των ορίων του δημόσιου και του ιδιωτικού χώρου όπως συνδέεται και με τον επαναπροσδιορισμό της οικογένειας και της έννοιας της φροντίδας. Με αφετηρία το συγκεκριμένο αυτό πολιτικό παράδειγμα εξάγονται συμπεράσματα που μπορούν να φωτίσουν την έμφυλη διάσταση της έννοιας της ιδιότητας του πολίτη με έμφαση στο τοπικό πολιτικό πεδίο, το οποίο έχει συχνά αξιολογηθεί ως ιδιαίτερα πρόσφορο για την εξέταση ζητημάτων φύλου.