Η Πινακοθήκη του Βερολίνου βρίσκεται στην καρδιά του Κούλτουρφορουμ. Ο λειτουργικός σχεδιασμός και ο ευρηματικός τρόπος παρουσίασης των έργων καθιστούν τον εκθεσιακό της χώρο, που εγκαινιάστηκε το 1998, έναν από τους πιο σύγχρονους στον κόσμο. Ιδρύθηκε το 1830 για να στεγάσει τη συλλογή του Φρειδερίκου του Μεγάλου της Πρωσίας και φιλοξενεί πάνω από τρεις χιλιάδες έργα, τα χίλια πεντακόσια από τα οποία αποτελούν μόνιμα εκθέματα. Ο φυσικός φωτισμός που πλημμυρίζει τις αίθουσες και η κυκλική διαδρομή, που ξετυλίγεται γύρω από το κεντρικό αίθριο, αναδεικνύουν με εντυπωσιακό τρόπο τους πίνακες. Ο επισκέπτης έχει σήμερα την ευκαιρία να απολαύσει σε μια ενοποιημένη συλλογή τα έργα, που φιλοτεχνήθηκαν ανάμεσα στον 13ο και 18ο αιώνα, τα οποία στο παρελθόν, ύστερα από διάφορες πολιτικές και ιστορικές περιπέτειες, είχαν διασκορπιστεί σε διάφορα μουσεία. Ένα τμήμα είναι αφιερωμένο στην ιταλική ζωγραφική από τον 13ο έως τον 16ο αιώνα. Ένα άλλο στη φλαμανδική και την ολλανδική ζωγραφική από τον 15ο έως τον 17ο αιώνα. Σε αυτά προστίθενται οι αίθουσες με τα αριστουργήματα της γερμανικής ύστερης γοτθικής και αναγεννησιακής ζωγραφικής των Βιτς, Ντίρερ, Μπάλντουνγκ Γκριν, Κράναχ και Χολμπάιν. Η κορωνίδα του μουσείου όμως είναι η οκταγωνική αίθουσα του Ρέμπραντ, όπου μπορεί κανείς να θαυμάσει δεκαέξι πίνακες του μεγάλου Ολλανδού ζωγράφου.