Από το ακμαίο, άλλοτε, βυζαντινό μοναστήρι του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στο Θάρι της Ρόδου, που ησύχαζε, εφημέρευε και ουρανοδρομούσε στην ορεινή φύση της ενδοχώρας του νησιού, επέζησε ο ναός, καθολικό και σήμερα της αναβιωμένης μονής του Ταξιάρχη. Επιβλητικός, με κραταιό τρούλο, κατάγραφος με τοιχογραφίες από πολλές και αλλεπάλληλες ζωγραφήσεις, από τη μέση βυζαντινή περίοδο και έως το 18ο αιώνα, ο ναός του Μιχαήλ τοποθετείται ανάμεσα στους σπουδαιότερους της Ρόδου. Το πρώτο κεφάλαιο της ανά χείρας μελέτης εξετάζει την ιστορία και τις οικοδομικές περιπέτειες της εκκλησίας, τα επόμενα κεφάλαια τις επτά ή οκτώ, μεγάλες ή μικρές σε έκταση, διακοσμήσεις που δέχθηκε στη ροή των αιώνων - τέσσερις στη βυζαντινή, τρεις και μάλλον τέσσερις, με τις δύο σιμά, στη μεταβυζαντινή εποχή. Η πρώτη υπάρχει σε αθέατα σπαράγματα στις εγκλωβισμένες επιφάνειες των τοίχων του Ιερού που διατηρήθηκαν από προγενέστερο κτίσμα. Το βάρος της εργασίας δόθηκε στις αρχικές, τις σημαντικότερες όλων, τοιχογραφίες του υφισταμένου σταυρικού ναού, οι οποίες διασώθηκαν στον τρούλο και στο Ιερό· ωραίο έργο, με ευρύτερη αξία για τη μνημειακή τέχνη του 13ου αιώνα, από πρώιμους χρόνους του και πιθανώς από το 1226-1234, όταν αυθέντευε στη Ρόδο ο Λέων Γαβαλάς. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)