Η ιουστινιάνεια κωδικοποίηση, το κορυφαίο αυτό δημιούργημα της αρχαίας επιστήμης του δικαίου, υπήρξε για τον δυτικό ευρωπαϊκό χώρο, ο "μέγας διαμεσολαβητής μεταξύ του ρωμαϊκού δικαίου της αρχαιότητας και του ρωμαϊκού δικαίου της αναγεννήσεως στη Δύση" και μάλιστα όπως έχει χαρακτηριστικά ειπωθεί, "κατά παράδοξο ιστορικά τρόπο". Για το βυζαντινό δίκαιο η σημασία της ιουστινιάνειας κωδικοποίησης δεν έπαυσε ποτέ να έχει βαρύνουσα αξία. Κι αυτό γιατί οι διατάξεις της απετέλεσαν στη συνέχεια τον οδηγό και τη "σπονδυλική στήλη των νομοθετικών κειμένων που επακολούθησαν". Αλλά η διαχρονικά πρακτική αξία του νομοθετικού επιτεύγματος του Ιουστινιανού θα αποδειχθεί πληρέστερα στους μεσαιωνικούς και νεώτερους χρόνους όπου καθοριστική θεωρείται η επενέργειά του στην επιστημονική προαγωγή των ευρωπαϊκών δικαίων μέσω της υιοθέτησης της μεθοδολογίας του δικαίου ου δεν έπαυσε να ισχύει και πέραν των ρωμαϊκών πηγών. [...] Η αποφασιστική συμβολή του Corpus Juris Civilis στη διάδοση και ενσωμάτωση στις σύγχρονες έννομες τάξεις των διδαγμάτων της ρωμαϊκής νομικής επιστήμης αποδίδεται, όχι μόνο στις πολύπλευρες αναπροσαρμογές του κατά τους μεσαιωνικούς και νεώτερους χρόνους, αλλά και στην ιδιότυπη νομοθετική μορφή που προσέλαβε η ιουστινιάνεια κωδικοποίηση. [...] (Λυδία Παπαρρήγα - Αρτεμιάδη, απόσπασμα από τον πρόλογο)